Η αγαπημένη κοντεσσούλα μου , ζήτησε ένα κολιέ για ένα γλυκό κοριτσάκι . Δέχτηκα λοιπόν και εγώ την πρώτη μου παραγγελία και έφτιαξα ένα κολιε με σύρμα ,δέρμα και κορδέλα ενώ οι χάντρες που έφτιαξα είναι από πολυμερικό πηλό!
Είναι πάρα πολύ όμορφο και έχει και ωραίο χρώμα!!!!! Καλό βράδυ!!! Την έριξε την λάσπη του ο Λάσπο, αλλά δεν έπιασε... Εμένα μου άρεσε ο πολυμερικός πυλός!
Θέλαμε να σου στείλουμε ένα ποίημα για καληνύχτα. Δεν έχει σχέση με την δουλειά σου, απλά μας αρέσει πολύ και θέλουμε να το μοιραστούμε μαζί σου. Ίσως λειτουργήσαμε συνειρμικά λόγω τίτλου.
"ΤΟ ΦΤΗΝΟ ΠΕΡΙΔΕΡΑΙΟ"
Σειρές σειρές, χρωματιστές οι χάντρες γύρω στο λαιμό της, όχι μόνο δεν έκρυβαν, μα πιότερο αναδείχνανε το μαρασμό της σάρκας, τη χαλαρότητα του δέρματος. Κι αυτό γινόταν από πρόθεση: να υπογραμμίσει μ'ένα γυαλένιο περιδέραιο την τελευταία της περηφάνια: πώς ξέρει, πώς χαμογελάει, κι αδιαφορεί. Καθώς σηκώθηκε της έπεσαν τα γάντια της. Κανένας μας δεν έσκυψε να της τα δώσει. Κι έφυγε, αφήνοντάς τα εκεί, στο πάτωμα, λευκά, υποκίτρινα, σά δυό γυμνά πουλιά που εμείς οι ίδιοι τά 'χαμε μαδήσει.
7 σχόλια:
Αχ είναι πολύ όμορφο! Το κοριτσάκι εσύ το έφτιαξες??
σιγά μην είναι και από πολυμερικό βακελίτη...:)))))
Είναι πάρα πολύ όμορφο και έχει και ωραίο χρώμα!!!!! Καλό βράδυ!!!
Την έριξε την λάσπη του ο Λάσπο, αλλά δεν έπιασε... Εμένα μου άρεσε ο πολυμερικός πυλός!
carina: ευχαριστώ ! οχι το κοριτσάκι είναι στολίδι απο μπομπονιέρα παιδικής βάφτισης , μου ταίριαζε και το έβαλα !!
λάσπο : εξυπνάδες
stavroula : ευχαριστώ πολύ !είδες ακόμα και σε εμένα λάσπη ρίχνει άσε που ο πηλός έτσι λέγεται αλλά που ...
Πολύ ωραία ανάρτηση..σ'ευχαριστούμε!
Θέλαμε να σου στείλουμε ένα ποίημα για καληνύχτα. Δεν έχει σχέση με την δουλειά σου, απλά μας αρέσει πολύ και θέλουμε να το μοιραστούμε μαζί σου. Ίσως λειτουργήσαμε συνειρμικά λόγω τίτλου.
"ΤΟ ΦΤΗΝΟ ΠΕΡΙΔΕΡΑΙΟ"
Σειρές σειρές, χρωματιστές οι χάντρες γύρω στο λαιμό της, όχι μόνο δεν έκρυβαν, μα πιότερο αναδείχνανε το μαρασμό της σάρκας, τη χαλαρότητα του δέρματος.
Κι αυτό γινόταν από πρόθεση:
να υπογραμμίσει μ'ένα γυαλένιο περιδέραιο την τελευταία της περηφάνια: πώς ξέρει, πώς χαμογελάει, κι αδιαφορεί. Καθώς σηκώθηκε της έπεσαν τα γάντια της. Κανένας μας δεν έσκυψε να της τα δώσει. Κι έφυγε, αφήνοντάς τα
εκεί, στο πάτωμα, λευκά, υποκίτρινα, σά δυό γυμνά πουλιά που εμείς οι ίδιοι τά 'χαμε μαδήσει.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
Πολύ όμορφο! Άντε να βλέπω να γεμίζεις τον τόπο από τα στολίδια σου ;)
Υ.Γ. Ακόμα δεν αξιώθηκα να βγάλω φωτογραφία αυτό που μου έφτιαξες... Απαράδεκτη!
Δημοσίευση σχολίου